De route start bij de Wilhelminabrug in ‘s-Hertogenbosch en wordt volledig ingesproken door ex-dakloze Stefan. Via een aantal punten in de stad vertelt hij hoe het was om in deze stad dakloze te zijn. Het is een aangrijpend verhaal waarbij ge wordt geconfronteerd met slaapplekken in de stad, de opvang, de denigrerende opmerkingen, het leven van een daklozen waarbij drank en drugs de dag bepalen en waar Stefan vertellend op terugkijkt.

In de stadswandeling De Verscholen Stad vertellen voormalig dak- en thuislozen hun verhaal aan de hand van plekken in de binnenstad van ‘s-Hertogenbosch.
De Verscholen Stad laat mensen een kijkje nemen in de leefwereld van dak-en thuislozen zodat er meer begrip ontstaat voor deze groep mensen en hun persoonlijke situatie. De dagelijkse organisatie van De Verscholen Stad wordt ondersteund door medewerkers van Stichting Loods. Het project is in Juli 2012 opgericht uit initiatief  van de Rotary ‘s-Hertogenbosch West, Mooi Zo Goed Zo en Stichting Loods (destijds bekend als SOS Kringloopwinkel en Pastoraal uitzendbureau).

Sinds mei 2021 biedt De Verscholen Stad de wandelingen ook aan via een app. Met deze app volg je een van onze vier gidsen door ‘s-Hertogenbosch. Je luistert naar hun levensverhaal aan de hand van verschillende plekken in de stad. Het enige wat je nodig hebt is je mobiele telefoon en een koptelefoontje.

Als idealistische kraker is Stefan een tijd lang uit vrije wil dakloos geweest. Helaas raakte hij op een later punt in zijn leven onbedoeld in deze situatie. De tijd dat Stefan dakloos was, ligt al ver achter hem. Toch weet Stefan met zijn verhaal nog een heel duidelijk beeld te schetsen van het leven als dakloze met een passie voor geschiedenis en de Bossche binnenstad laat Stefan de stad zien vanuit een breed perspectief. Het verhaal van de straat, gecombineerd met interessante historische feiten.  Met een verleden als PABO student, weet Stefan iedereen wel iets te leren!

Stefan vertoefde hier graag. Er waren hier altijd drie groepen: de blowers, de drinkers en de gezinnen met kinderen. De blowers veroorzaakten veel overlast. Stefan werd vaak uitgemaakt voor van alles en nog wat, ook door kinderen. Nu worden de daklozen weggestuurd in de tuin.

De plaats is inmiddels afgesloten omdat de druggebruikers de buurt intimeerden. Maar hier wegvegen, betekent dat ze toch op een andere plaats gaan vertoeven. Op de Barbaraplaats waren prima plekken om te slapen, onder overhangen of in parkeergarages.

Achter de groene poort konden daklozen slapen, het was een geliefde plek om te slapen. Nu word het steegje door een poort afgesloten, de omwonenden vonden het niet prettig. Spijkers werden in de muur geslagen om ze te ontmoedigen.

Betonnen bankjes werden hier vaak gebruikt door de daklozen. Het contrast is hier groot omdat vlakbij de terrassen zijn waar drank en lunches worden genuttigd. Op het terras mocht je natuurlijk wel een biertje drinken, op het betonnen bankje niet. Stefan werkte bij de Stichting Loods en kreeg 10 euro per dag. Het was goed voor een pakje shag, een overnachting in het Inloopschip en een blikje bier. Op het terras worden biertjes voor 3 euro per glas verkocht en de terrasbezoekers keken neerbuigend op de daklozen neer. Daarbij waren de terrassen in de winter verwarmd. Een dakloze mist daarbij niet alleen de fysieke warmte maar ook de emotionele warmte. En het was niet mogelijk om je goed te verzorgen, het geld ontbrak. Stefan eindigt met: Je hebt als dakloze wel lotgenoten maar geen vrienden.