Den Bosch is altijd leuk om doorheen te wandelen. De schulpturen van Jeroen Bosch die op leuke plekken in Den Bosch staan, de vele plassen die ooit zijn ontstaan door zandwinning voor de woningbouw, de hoge Sint Jan die middenin de stad prijkt en het Bossche Broek dat als een groene long tegen de stad aan ligt. De route verbindt deze plekken maar is verder niet heel spectaculair, jammer, want er is veel meer te zien tussen deze hoogtepunten.

Langs de Bossche Bollen, de Dieze (een door Den Bosch stromend riviertje) en het Citadel (een oud verdedigingswerk met daar het Brabants Historisch Informatiecentrum) wandelt u naar het Prins Hendrikpark waar u over een houten vlonderpad langs en over de IJzeren Vrouw (een meer) kuiert. Na het prachtige Zuiderpark bent u vlot in Het Bossche Broek, een schitterend natuurgebied tegen de rand van de stad, u wandelt daar een flink stuk doorheen. Vanaf de stadsrand volgt de route de loop van de Binnendieze en de Dieze. U komt dan door de Zusters van Orthenpoort, langs een hofje, door de intieme Jeroen Boschtuin, langs de imposante Sint-Janskathedraal, over de Markt en de Schapenmarkt.

De IJzeren Vrouw, genoemd naar de baggermachine die het groef, is een meer dicht bij de binnenstad van ‘s-Hertogenbosch. In 1874 is voor ‘s-Hertogenbosch de vestingstatus opgeheven. Dit resulteerde in de mogelijkheden om de stad uit te breiden. De wijk De Muntel is toen gebouwd, maar daarvoor was zand nodig. Door de zandafgraving ontstond een kunstmatig meer, de IJzeren Vrouw. De bouw van de wijk is in 1917 begonnen. In eerste instantie ging men alleen evenwijdig aan de wallen bouwen. Dat is nog heel goed zichtbaar in de wijk de Muntel, die tussen de IJzeren Vrouw en de wallen ligt.

Bijzonder is dat het natuurgebied dicht bij het centrum van de stad ligt. Het natuurgebied van 202 ha ten zuidoosten van ‘s-Hertogenbosch ligt in het dal van de Dommel. In de jaren 40 van de twintigste eeuw was de gemeente van plan om het gebied te bebouwen. Na de Tweede Wereldoorlog was er een plan om hier een nieuwe stadsschouwburg te bouwen. Het bestaande theater was namelijk in de oorlog flink beschadigd en restauratie was net zo moeilijk en kostbaar als nieuwbouw. Natuurbeschermers ijverden echter voor het behoud van dit gebied. In 1954 heeft het gemeentebestuur, mede op aandringen van het gemeentebestuur van Vught, besloten om het gebied te laten zoals het was.

De Kathedrale Basiliek van Sint Jan Evangelist gewoonlijk aangeduid als de Sint-Janskathedraal, in de binnenstad van ‘s-Hertogenbosch wordt veelal beschouwd als het hoogtepunt van de Brabantse gotiek. Het bijzonder harmonieuze interieur is het resultaat van de eenheid van stijl die de gehele bouwperiode van eind veertiende tot begin zestiende eeuw bleef gehandhaafd. De buitenkant levert met zijn gulle ornamenten, zoals de dubbele luchtbogen met de 96 luchtboogfiguren en de reliëfs boven de ramen, een treffend beeld op van de versieringsdrift van de late gotiek. De Sint-Jan is ‘een bouwwerk dat volstrekt uniek is in de Nederlandse kerkelijke architectuur. De kerk behoort tot de Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg en geldt als zogenaamd kanjermonument, een kwalificatie die sinds het jaar 2000 bij de rijksoverheid in gebruik is bij de verdeling van ten behoeve van restauraties geoormerkte financiële middelen.