Mat Maessen verzorgt de knopenrondjes in Limburg. Vanaf zijn jeugd ontdekte Limburger Mat Maessen op zijn fiets vanuit het noorden van de provincie de Zuid-Limburgse heuvels. Nadat hij in 2005 het Krijtlandpad en het Maas-Schwalm-Nette-pad had gelopen was Mat verknocht aan het wandelen. Mat: ‘Limburg is als wandelgebied zó veelzijdig.’ Vanaf 2014 publiceert Mat wandelknooppuntroutes op zijn persoonlijke website wandelknooppunt.nl. En nu de Knopenrondjes in Limburg. Hij heeft dit knopenrondje bedacht langs de knooppunten van het wandelnetwerk. Midden in het Maasheggengebied wandel je langs mooie weides, kleine beboste heuvels en mooie onverharde paden.

Mat Maessen over deze route: ‘Het Knopenrondje Wellerlooi is een mooie wandeling voor liefhebbers van puur natuur. We lopen tijdens deze wandeling door Nationaal Park de Maasduinen. Het tochtje leidt ons langs de snelstromende beek van het Geldernsch-Nierskanaal. Door het hoogteverschil tussen Duitsland en Nederland zijn steile oevers uitgesleten en is een beekdal ontstaan met een weelderige groei en vele vogelsoorten. Op Landgoed de Hamert lopen we langs diverse vennen. In deze arme en zure vennen zoals het Heerenven en het Pikmeeuwenwater komen zeldzame planten voor zoals de vleesetende zonnedauw. Over uitgestrekte heidevelden en hoge rivierduinen vervolgen we onze tocht door dit uitgestrekte natuurgebied. Op het hoogste punt de Scherpenheuvel (38 meter) hebben we een prachtig uitzicht over dit uitgestrekte natuurgebied. Op deze heuvel bevindt zich een Vorstengraf. Vlakbij staat het Monument der Gevallenen.’

De waterloop verbindt Duitse riviertje de Niers verbindt met de Nederlandse Maas. Het 13,6 km lange afwateringskanaal is omstreeks 1770 gegraven om piekafvoeren van de Niers op te vangen. Het Duitse deel is rechtlijnig en heeft de oorspronkelijke vorm. In Nederland werd het Gelderns-Nierskanaal de vrije loop gelaten en is het sterk gaan meanderen en heeft zich diep ingesneden in de rivierduinafzettingen. Het kanaal heeft nu een meer natuurlijke karakter van een kronkelende beek en het verval is in Nederland maar liefst 8 meter. Het kanaal stroomt door Landgoed De Hamert en vormt ook een tijd de grens daarvan.

Het is een van de merkwaardigste wateren in Nederland. Sommigen menen dat het volledig kunstmatig is, anderen denken dat men rond 1770 aan de nu Duitse zijde een afwateringskanaal heeft aangesloten op een reeds bestaand beekje.

De Maasduinen vormen de langste rivierduinengordel van Nederland en zijn ontstaan door een samenspel van water, wind en mens. Het strekt zich uit van de Gennepse Hei in het noorden tot het Zwart Water in het zuiden. Water heeft een grote rol gespeeld bij het ontstaan van het gebied van Nationaal Park De Maasduinen. Vroeger stroomde er de Rijn en was de Maas daar een zijtak van. Er zijn nog steeds sporen te vinden van de Rijnloop, zoals banken van Rijngrind die in de bodem verborgen liggen. In de laatste ijstijd, zo’n 21.000 jaar geleden, kreeg de wind vrij spel. Deze ijstijd was extreem droog en koud. Een groot deel van het landschap was bedekt met een laag dekzand. De krachtige westenwind nam zand mee en zette het af op de oostelijke oevers van de Maas. Hierdoor ontstonden de zandruggen en in een boog liggende duinen, paraboolduinen genoemd.

Het meest bekende ven op Landgoed de Hamert is het Pikmeeuwenwater. Vroeger waren de oevers van dit ven druk bevolkt met kokmeeuwen en werd hier eieren geraapt. De meeuwen gingen dan fel in de verdediging om hun nesten te beschermen, vandaar de naam Pikmeeuwenwater. Broedende kokmeeuwen zie je hier niet meer omdat er minder voedsel beschikbaar kwam door het sluiten van vuilstorten, grondwaterverlaging en de omzetting van grasland in maïs.

De Scherpenheuvel op landgoed De Hamert is een van de grootste grafheuvels van Nederland. De grafheuvel uit de Nederlandse ijzertijd wordt om haar afmetingen ook wel vorstengraf genoemd. De gerestaureerde grafheuvel heeft een diameter van 24 meter en is 3 meter hoog en wordt omgeven door een krans van palen. In 1985 werden de bomen gekapt die deze heuvel inmiddels bedekten. In 1992 werd de heuvel door de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek door middel van enkele sleuven onderzocht. Het onderzoek wees uit dat het niet om een galgenheuvel, maar om een grafheuvel ging. Het Vorstengraf ligt op het hoogste punt in de wijde omgeving. De ligging en grootte van de grafheuvel doen vermoeden dat het de rustplaats is van een belangrijk persoon uit de late brons- of vroege ijzertijd in Nederland.

Vlakbij de Scherpenheuvel werd in de Tweede Wereldoorlog een mitrailleursnest in de heuvel ingegraven en er werden loopgraven in het gebied aangelegd. Nabij het Vorstengraf staat een monument voor verzetsstrijders uit de Tweede Wereldoorlog. Zeven verzetsstrijders werden op 1 mei 1943 gefusilleerd en hun lijken werden in 1946 in een massagraf teruggevonden.