La Gomera – Arure-La Calera – Naar offerplek van de Guanchen

Ik maakte deze wandeling in beide richtingen al tientallen malen en hij blijft betoveren. Het is een speciale wandeling die een goede indruk geeft van wat wandelen op La Gomera inhoudt. Je begint op hoogte in het bergdorpje Arure waar je kunt smullen van lokale specialiteiten en van de wijn die hier gemaakt wordt. De wandeling blijft eerst op hoogte en kijkt op de diepe barranco van Valle Gran Rey, waar La Gomera zo bekend om is. De barrancos dalen vanaf het hoogste punt van het eiland in alle richtingen af naar de Atlantische Oceaan en tijdens wandelingen zijn de uitzichten op deze diepe dalen prachtig. De hoogvlakte l’Amerique is betoverend en jaren zwoegden hier boeren op de vele terrassen. Nu ligt het er verlaten bij en is het cultureel erfgoed. Maar ook de offerplaats van de Guanchen, de eerste bewoners van La Gomera, betovert. En als toetje mag je de steile afdaling maken naar La Calera. Het dorpje is het mooist bewaard gebleven van het eiland en alleen al een bezoek waard. Door de nauwe steegjes daal je langzaam af naar de kerk, katholiek middelpunt van elk dorp op La Gomera.

Het langgerekte dal van Valle Gran Rey wordt omgeven door vrijwel loodrechte rotswanden. Met trots wordt het plaatsje door de lokale bevolking omschreven als het mooiste gedeelte van het eiland. Op de talrijke terrasvormige akkers groeien palm- en andere tropische vruchtbomen. De uitzichten zijn betoverend en overal zijn de terrassen tegen de schaarse plekjes tegen de bergwand geplakt. De tuinen staan vol fruitbomen met mango’s, papaja’s en mispels. Rond de monding van de Barranco, de kloof die op zee uitkomt, bevinden zich uitgestrekte -bananenplantages. In de diverse plaatsjes en gehuchten in de Valle Gran Rey wonen ongeveer 5000 mensen. Het dorp ligt met zijn vele steegjes en witte huizen schilderachtig tegen de rotswand aan, maar de huizen zijn hier vaak alleen te voet en via steile trappen met kinderhoofdjes te bereiken.

Net als de andere Canarische Eilanden kende La Gomera als vroegste bewoners de Guanchen. De Spanjaarden veroverden het eiland in 1404 met Jean de Béthencourt. De Guanchen gaven zich over, maar kwamen daarna vaak in opstand vanwege onrechtvaardige behandeling door de veroveraars. Christoffel Columbus stopte als laatste aanlegplek op La Gomera voordat hij op 6 september 1492 begon aan zijn oversteek van de oceaan. Het huis in San Sebastián waar hij verbleef, is nu een toeristische attractie.

Guanchen (ook: Guanchis of Guanchos of Igwanciyen in het Tamazight) is de aanduiding voor de oorspronkelijke Amazighische bewoners van de Canarische Eilanden. De benaming komt van Guanchinet wat een samentrekking is van twee woorden uit de taal van de oorspronkelijke inwoners: Guan (mens) en Chinet (Tenerife) en betekent dus mens van Tenerife. Volgens Núñez de la Peña hebben de Spanjaarden dit verbasterd tot Guancho.

De Spanjaarden beschreven hen als lange mensen (rond 1,80 meter lang), met enigszins dikke lippen, blond haar en blauwe ogen. Ook leefden de Guanchen volgens de oudste beschrijvingen nog in het stenen tijdperk, met een neolithische cultuur met weinig ontwikkelde landbouw en met slechts een eenvoudig pictoraal schrift. De taal die gesproken werd staat nu bekend als Guanche. Als overblijfselen van de Guanchecultuur zijn onder meer bewaard gebleven: grotten, aardewerk, petroglieven en de gefloten taal Silbo.

Veel Guanchen sneuvelden in het verzet tegen de Spanjaarden. Anderen werden gevangengenomen en verkocht als slaven. Velen bekeerden zich tot de rooms-katholieke kerk en mengden zich door huwelijk met de Spaanse overheersers. Tegenwoordig zijn er echter nog steeds inwoners van de Canarische Eilanden die met trots vermelden dat zij nakomelingen zijn van de Guanchen.

La Calera is historisch gezien de voornaamste nederzetting van de vallei Valle de Gran Rey en is gelegen op de helling van de rots La Mérica. Het geheel ligt niet vlak aan de kust omdat de nederzetting ten tijde van de vestiging ervan in de zestiende eeuw te kampen had met aanvallen van piraten. Het dorpje bestaat uit tegen de berghelling geplakte huizen in de typisch fleurige Gomeriaanse kleuren. De nauwe steegjes zijn betoverend en de bevoorrading gaat geheel te voet. De uitzichten op de Atlantische Oceaan zijn betoverend, onder je de bananenplantages en de ondergaande zon is hier het mooiste.