Een relatief korte Trage Tocht maar niet minder mooi. Op de route duik je meteen mooie bossen in waarbij enkele paden prachtig zijn omzoomd door enorme beuken. Kinderen kunnen hier hun genot op door de vele kaboutertafereeltjes die langs het pad zijn opgesteld. Landgoed Klarenbeek maakt later plaats voor weiland en akkerland. Met de Voorsterbeek langs je kom je in landgoed Kiekenkamp. Bijzonder hoe dit kleine bosgebied in een verder vooral open landschap ligt. Over een oud dijkje met dichte begroeing loop je terug naar station Klarenbeek. Het ligt zo verlaten dat je je bijna verwondert dat er een trein stopt. Ik liep hier in 2010 toen ik over het Markramerpad liep, een van de lange-afstandspaden die ik in de eerste 25 jaar van mijn wandelleven bewandelde. Nu ik op vele plaatsen op nieuwe wandelingen terugkeer, is het ook herinneringen ophalen. Je ziet verschillen maar vele plekjes in Nederland zien er nog precies zo uit als jaren geleden. Niet het kabouterbos, Klarenbos, waar ‘in 2013 een aantal kabouters uit Heinde in dit bos neerstreek. Sssssst, kabouters komen ‘s nachts tot leven en slapen overdag.’

Bedenker Rob Wolfs over deze wandeling: ‘Een wonderlijke ervaring om uit te stappen op het kleinste stationnetje in Nederland: halte Klarenbeek. Het ligt in the middle of nowhere, maar het station kreeg bestaansrecht omdat de lokale houthandel Krepel het hout per spoor wilde vervoeren. Tegenwoordig bestaat het station voornamelijk omdat het baanvak Apeldoorn-Zutphen enkelsporig is en er dus een plek moet zijn om de treinen te kunnen laten passeren. We wandelen door het bos en komen aan de rand van Klarenbeek, dat als een lang lint aan de Hoofdweg ligt. Het dorp is altijd sterk verbonden geweest met de houtindustrie van Krepel. De beek en de vijver achter Huize Klarenbeek verwijzen naar de tijd dat hier nog een kopermolen stond, die dienst deed tot 1850. We lopen over een bruggetje en zien de ‘opgeleide’ Klarenbeek en de vijver waar het water werd opgeslagen om het waterrad met voldoende vaart te kunnen laten draaien. We vervolgen onze wandeling door een meer open agrarisch cultuurlandschap over het graspad langs de Voorsterbeek. Over de Veluwse Bandijk lopen we weer terug naar het station. De beboste dijk loopt van Klarenbeek via Voorst naar Wilp en was ooit bedoeld om in de winter bescherming te bieden tegen het hoge water van de IJssel. De rivier werd verlegd en sindsdien is de dijk gaan slapen.’

Klarenbeek is een lintdorp met een eigen station. Het is genoemd naar een landgoed dat aan de Klaarbeek lag, een beek die later ook de Klarenbeek ging heten. Na de bouw in de achttiende eeuw van een door waterkracht aangedreven kopermolen vormde zich een nederzetting, die halverwege de negentiende eeuw een eigen rooms-katholieke kerk kreeg. Omstreeks 1871 werd de molen vervangen door een houtzagerij. Het bedrijf was generaties lang in handen van de familie Krepel. Voor de aanvoer van het hout en de afvoer van de producten, vooral sigarenkistjes, werd een spoorverbinding aangelegd met de even noordelijker gelegen spoorlijn tussen Apeldoorn en Zutphen. Daar kwam toen ook een halte voor personenvervoer.

Het stationnetje in Klarenbeek kwam eer omdat er een houtzagerij was waar hout werd bewerkt voor het maken van sigarenkistjes. Het eerste hout hiervoor werd gekapt in het Beekbergerwoud. Later werd het hout ook aangevoerd vanuit Amsterdam. Een paardenspoor zorgde voor de verbinding tussen de sigarenkistenzagerij en de treinstopplaats. Met paard en de Mallejan werden de stammen in de fabriek gereden.

De 7,5 kilometer lange Voorsterbeek ligt tussen het Appense Veld en Voorst, stroomt van west naar oost en wordt gevoed door de Loenense Beek, de Verloren Beek, de Veldbeek en de Klarenbeek. De beek meanderde vroeger door het landschap, nu is de beekloop rechtgelegd. Het Waterschap werkt momenteel aan een plan om de beek weer een vrijere loop te geven met meer ruimte voor de natuur.

De IJssel ligt hier op geruime afstand maar de rivier heeft haar koers in de loop der tijden meerdere keren veranderd. In 1164 kwam het water onder invloed van de Julianavloed zelfs tot de stuwwallen van de Veluwe en de muren van slot Nijenbeek. Hierdoor werden zomerdijken langs de rivier aangelegd maar ook een winterdij in het achterland. Deze heette rond Klarenbeek de Veluwsche Bandijk. Deze moest in de winter bescherming bieden tegen het hoge water van de IJssel. Sinds de rivier is verlegd is de dijk niet meer functioneel en gaan ‘slapen’, een slaperdijk.

In het Klarenbos zijn meerdere taferelen van kabouters uitgebeeld. Zo zie je de Albert Kleijngrutter, een dorpssuper die liefkozend Albert Kleijn wordt genoemd. En Ambrosius Kleynendorst opende dorpscafé De Kleyne Dorst. Ook arriveerden hier een andere groep stadse kabouters, uit Verre, in tegenstelling tot een andere groep uit Heinde. De kabouters uit Verre hadden een lange tocht achter de rug en waren ook op zoek naar rust. Na overleg werd besloten dat de kabouters uit Verre aan de andere kant van het bospad zouden gaan wonen. Al met al zie je hier een walhalla voor kinderverbeelding.

Het station kreeg bestaansrecht doordat de familie Krepel, houthandel en houtbewerking, in Klarenbeek hout per spoor wilde vervoeren. Er werd een paardenspoorweg van ca. 1,5 km aangelegd tussen het spoor en de houtzagerij. De halte werd geopend op 1 juni 1882. De aftakking naar de houtfabriek bestaat niet meer. Het station bestaat voornamelijk omdat er op deze plek treinen moeten stoppen, omdat het baanvak Apeldoorn – Zutphen enkelsporig is en Klarenbeek het enige kruisingsstation is waar de treinen elkaar kunnen passeren.