Verboden Pad – Wandeling over Corfu Trail – Corfu – Griekenland

De waterglijbanen geven een drukte van jewelste in het toeristische Agionis Ioannis. De toeristen vermaken zich met vette housemuziek, kolkende waterpartijen, snelle glijbanen en all-inclusive drankjes en hapjes. Ik zit rustig langs het zwembad en bestudeer de kaart van Corfu met daarop ingetekend de bekendste wandeling van het eiland: de Corfu Trail. Mijn kinderen vermaken zich best in het water maar mijn gedachten zitten bij het wandelen van deze trail. Al voor de vakantie was begonnen, trok deze tocht mijn aandacht. Enerzijds door het wandelen langs verborgen plekjes op het eiland ver van de toeristen. Maar ook doordat al snel bleek dat de gids niet verkrijgbaar was en al jaren was uitverkocht. Hier moest een reden voor zijn, zo’n bekende route verguld van schoonheid moest toch een gids voor zich hebben. Op een duistere site waren pdf-files te koop voor € 10,- en van de opbrengst zou de route onderhouden worden. Bij alle informatie ik op internet vond, bleek steeds meer dat de beschrijving werd achter gehouden om zodoende geld te genereren of om dure wandelvakanties langs de trail aan te bieden.

“Al 25 jaar wandel ik door Korfoes bergen, olijfboomgaarden en valleien en ga ik ook de verborgen uithoeken van het eiland exploreren. Mijn doel is altijd geweest om Korfoe ook als wandelbestemming onder de aandacht te brengen, in contrast met de bekendheid van het eiland voor strandvakanties. Daarom schrijf en publiceer ik wandelgidsen en andere landschapsgidsen en begeleid ik wandelgroepen. ’s Zomers gids ik voor bezoekers en buiten het toeristisch seizoen voornamelijk inwoners van Korfoes.” (Bron: Hilary Paipeti)

De dame die de Corfu Trail heeft bedacht en gemaakt is Hilary Paipeti. Ze leerde Corfu kennen in 1981 als receptioniste voor een touroperator. Ze ging in Corfu wonen en in 1985 publiceerde ze haar eerste wandelgids. Doordat ze vele wandeltochten op het eiland maakte, kreeg ze het idee om de oude paden met elkaar te verbinden tot de Corfu Trail. Ze kreeg zelfs geld van het Europees programma voor interregionale samenwerking, Interreg II, en in 2001 wordt het pad officieel opengesteld en een wandelgids uitgegeven. Deze is echter al lang uitverkocht en de eerste jaren werd ook een bijdrage van € 3,– gevraagd per wandelaar voor het onderhoud van de Corfu Trail. Ik kijk op de kaart en besluit om vanuit ons hotel morgen een rondwandeling te maken die over een gedeelte van de Trail gaat.

”Rondwandeling Agios Ioannis-Kokkini-Vatos-Marina Mirtionissas-Kokkini-Agios Ioannis – waarvan het korte starttraject Corfu Trail Vatos-Plakoto – Naar spectaculaire kliffen aan de westkust – 3.30 uur” 

Het is nog vroeg in de morgen maar de hitte is al voelbaar op het groene Corfu. Vanuit mijn hotel loop ik over de drukke weg naar het westen. Ondanks de hitte ver in het hoogseizoen is Corfu nog opvallend groen. Al snel duiken onverharde droge veldwegen op. In de verte zie ik een groot huis, duidelijk een inwoner van Corfu die goed geboerd heeft maar ook moet vrezen voor dieven gezien de zware beveiliging van het landhuis. Na een half uur lopen, kijk ik langs de enorme westkust tot ver in het zuiden. Hier drommen toeristen op volgepropte stranden. Daar heb ik hier hoog boven de kliffen geen last van. Ik ben blij met wat schaduw van olijfbomen, de zon brandt. Ik zie een bordje met de markering van de Corfu Trail. Hier had ik op gehoopt en hier heb ik zoveel voorpret van gehad. Het gele bordje met opschrift ’CT’ van Corfu Trail is echter in belabberde staat en is doorzeefd met kogels. Zo te zien hebben de locals weinig op met wandelaars. Of is het matige onderhoud van dit wandelpad. Verderop op bij splitsingen ontbreekt de markering. Ik blijf zoeken en verdwaal bijna tot ik kilometers verder pas weer een markeringspunt zie. Is dit een voorbode van heel de trail of heb ik dit gedeelte gewoon pech gehad. De komende dagen zal dit duidelijker worden.

Plakato-Pelekas-Sinarades-Kamara-Pandokrates – Langs authentieke dorpen in het groene binnenland – 4.30 uur” 

Ik heb voor deze dag een taxi via het hotel geregeld. De heen- en terugweg liggen ver van elkaar en op het openbaar vervoer vertrouw ik niet. De vrouwelijke eigenaar van het taxibedrijf haalt me om zes uur op. Ze spreekt gebrekkig Engels en klaagt al snel over de belabberde economische situatie op het eiland. Steeds minder toeristen komen naar het eiland en de inkomsten lopen terug. Op het land zie ik al wat boeren werken om zo de hitte van de dag die nog komen gaat, te vermijden. Ik kom door verlaten dorpen en zie het leven van alle dag. In winkeltjes wordt de opening voorbereid en in de plaatselijke cafenion zitten de oudjes van het dorp de nieuwtjes van het dorp door te nemen. De taxi zet me op een verlaten weggetje af en ik bespreek de terugrit. Verbaasd en verwonderd vraagt ze nogmaals of ik het wel goed bedoel. Nadat duidelijk is dat ik een lange etappe ga maken, verbaast ze zich. Wie doet dat nu, in deze hitte lopen in een verlaten landschap. Voor haar bestaat de Corfu Trail duidelijk niet. Ik laat het gele tekentje van de trail zien maar dat zegt haar niets. Nog enigszins verbaasd zie ik ze naar het noorden wegrijden. Het is een mooie etappe door het groene binnenland waar percelen zijn omringd door stenen muurtjes, olijfbomen te over zijn en ik wederom af en toe een gele markering zie. Het beeld wordt steeds duidelijker. De Corfu Trail wordt slecht onderhouden, zonder gedetailleerde kaart is de route niet te lopen en overal in het terrein ben je aan het zoeken naar de goede richting.

“Pandokratoros-Vanioutades – Weidse uitzichten over groene binnenland – 4.30 uur“ 

In de huurauto die ik voor drie dagen heb gehuurd, rijd ik nog voor het ontbijt in het hotel wordt geserveerd naar het zuiden. Ik ga een etappe lopen die als een boog in het midden van het eiland loopt en die ik als rondwandeling ga maken. Het wordt de mooiste etappe qua landschap. Hier loop je over een karstplateau met wat lage begroeëng en veel grove stenen. Hier heb je een mooi uitzicht over het hele eiland en bij helder weer tot Albanië. Er zitten behoorlijk wat hoogteverschillen in de etappe en ik klim tussendoor naar de hoogste top van het eiland. Via oude ezelpaden loop je over de mooiste wandelpaden van Corfu. Het wordt echter de slechtste etappe qua omstandigheden. Het is heet, eigenlijk te heet en ik word kilometers geteisterd door horzels. Ze blijven om me heen cirkelen en blijven de geur van transpiratie volgen. Doordat ik flink doorloop, neemt mijn temperatuur toe, neemt de transpiratie toe en komen er nog meer horzels op me af. In deze vicieuze cirkel probeer ik toch te genieten van de wandeling maar het valt me zwaar. Om het nog erger te maken weet ik bij splitsingen niet goed welke kant ik op moet, wil niet stil staan om me te oriënteren vanwege de zwerm horzels boven me, en loop maar door. De markeringen liggen soms langs de weg op de grond. Na ruim vier uur arriveer ik boos en uitgeput het eindpunt van de etappe. Ik loop terug naar de huurauto in het plaatsje Vanioutades. Hier koop ik in een lokale bar een biertje en slok het in een teug op. Snel nog een biertje tegen de enorme dorst na de inspannende wandeling. De eigenaar van de bar ziet voor me op tafel de kaart van Corfu liggen en wanneer hij het flesje bier op tafel zet, vraagt hij in gebrekkig Engels naar de plaatsen op de kaart. Of ik de weg kwijt ben en niet weet waar ik ben. ’Here you are, in Vanioutades.’ Ik maak duidelijk dat ik wel weet waar ik ben en dat ik een rondwandeling heb gemaakt. Ik geef op de kaart de rood gestippelde lijn van de Corfu Trail aan. Vragend kijkt hij mij aan en het is duidelijk dat hem niet duidelijk is dat door zijn plaats door zijn eiland Corfu een beroemde wandeling loopt.

”Liapades-Vatos – Via Marmaro-heuvels over Ropa-vlakte – 3,00uur” 

Het was een week vol verwachting over een beroemde trail, de Corfu Trail. Naarmate de week echter vorderde, nam het enthousiasme af. Niet door de route zelf want Corfu is een prachtig eiland en de trail komt langs de mooiste plekjes en zijn met zorg uitgekozen. Wel door de toestand van de route. Ik loop door beboste heuvels langs ommuurde percelen vol met olijfbomen. Van hieruit kijk ik uit over de Ropa-vlakte. Vroeger was het hier één groot moeras, eerder een meer. Door drainage ligt alles nu droger en hier worden allerlei producten geteeld. Op het eindpunt wacht mijn vriendin me op in de huurauto. Zij brengt me terug naar het hotel vol met toeristen die niet buiten hun complex zijn gekomen deze week. Ik overdenk de wandelingen en koester de prachtige plekjes langs de route van de Corfu Trail. Ik overdenk ook het gebrek aan gele tekens langs de route, het routeboekje dat al jaren is uitverkocht en waarvan de herdruk nog steeds op zich laat wachten, de dure wandelvakanties die worden aangeboden langs de route en weet nu: ik heb gelopen over een VERBODEN PAD.